صوت | برکات دعا و توجه به ساحت حضرت بقیه الله(عج)

به گزارش ایکنا از خوزستان، حجت الاسلام و السلمین سید محسن سبط الشیخ درباره اثر دعا برای حضرت ولی عصر(عج) گفت: اصولاً انسان به امید زنده است. بیماران به امید بهبودی و شفا زنده‌اند، گرفتاران به امید رفع گرفتاری و هر انسانی به امید کمال و ترقی زنده است وگرنه زندگی پوچ و بی حاصل می‌شد.

بالاترین جلوه این حقیقت در معتقدات شیعه اثنی عشری است که باور قطعی دارد سرانجام جهان، طلوع خورشید از پس پرده غیبت است که طلوع همه کمالات و ارزش‌ها است و آن وجود مقدس، حضرت بقیه الله(ع) هستند که عقل‌ها را به کمال می‌رسانند، لذا دعا برای ظهور دائماً توجه به طلوع خورشید است و یاس و ناامیدی و افسردگی را از بین می‌برد.

نکته بسیار مهم در اینجا خود دعا کردن و توجه به ساحت مقدس حضرت بقیه الله(ع) است که برکات حیرت آوری دارد و مرحوم صاحب مکیال به امر مبارک حضرت بیش از صد اثر برای دعا با اتکای به آیات و روایات بیان فرموده است که در حقیقت همه خیرات و برکات دنیا در آن جمع است؛ از طول عمر و وسعت رزق و دفع بلاها و پاداش نیکو و آثار اخروی از جمله آسان شدن سکرات بر انسان، راحتی شب اول قبر تا همسایگی امیرالمومنین(ع) علی الابد در بهشت.

یکی از آثار مهم دعا برای حضرت بقیه الله(عج) دفع بلا برای دعا کننده است. مرحوم صاحب مکیال، روایات متعدد آورده است که اگر در غیاب مومنی، مخلصانه برای او دعا کردی ملکی از جانب پروردگار می‌فرماید: دو برابر آنچه را برای او خواستی، خداوند متعال به خودت اعطا می‌کند و حوائج شما را برطرف می‌سازد، چه رسد به اینکه برای آقا و مولایمان دعا کنیم.

در این دوران سخت که بلای کرونا گریبانگیر بشر شده است، برای رفع آن و رفع همه گرفتاری ها و نابسامانی‌ها همه ما مخلصانه به امام عصر(عج) پناه دهنده شویم و از خدای متعال فرج حضرتش را بخواهیم. همه ما می‌دانیم تا این امر محقق نشود، بشر با انواع بلاها و بدبختی‌ها دست به گریبان خواهد بود، لذا باید مضطرانه برای نجات اصلی که فقط به دست آن بزرگوار پدید می‌آید، باید دعا کرد؛ دعایی که ما را ترقی می‌دهد و از سقوط معنوی و بدبختی های ظاهری نجات می‌دهد.

البته دوستان و شیفتگان حضرت در دعای بر حضرت، خودشان را فراموش می‌کنند و فقط رفع گرفتاری آن سرور را از زندان غیبت می‌خواهند و رفع مشکل از آن وجود مقدس را طلب می‌کنند، نه رفع مشکلات خود را. این درسی است که حضرت ابوالفضل(ع) به ما یاد می‌دهد که فقط مولایش حسین(ع) را دید و خود را فراموش کرد.